عکس های عروسی پر هیجان ومتفاوت این عروس دامادها

فضای متروها یا همان به اصطلاح  قطار شهری نیازمند آن است که خسته کننده و دلگیر نباشند.

بسیاری از ایستگاه های مترو و یا قطار های زیرزمینی می بایست برای جلب مشتری، از طرح های مناسب و جذابی بر خوردار باشند. این امر شاید خود باعث شود که ساخت فضاهای این مکان ها بسیار هزینه بر باشد ، اما از آن جایی که می توان معنایی جز حمل ونقل را برای آن ها قائل شد، بنابراین جایگاه هایی ساخته می شود که می توان از زیبایی و ابهت آن لذت برد.

ولی آیا به راستی شما دوست دارید زمان انتظار خود را در راهروی تنگ و تاریک و نموری که تنها چند عکس تبلیغاتی دیوار های آن را پوشش داده است بگذرانید. بیشتر فضاهای متروها در دنیا چهره ای نامرتب و کثیف دارند و عاری از هر گونه هنر و ذوق می باشند اما شهرهایی هستند که از هنر و معماری بسیار مناسبی در مترو ها خود بهره برده اند.

در اینجا برخی از آن ها را با هم می بینیم.

آتن

در اینجا نمایشگاه هایی از کارهای هنری یا باستان شناسی را در چندین جایگاه مترو می بینیم. حتی به تازگی در برخی از این جایگاه ها موزه هایی افتتاح شده است.

در این تصویر راهروی بزرگ ایستگاه  سینتگما را داریم که در سال 2000 افتتاح شده است. این مکان  دارای محل های نمایشی از آثار باستانی ، حتی جایگاه هایی ساخته شده بر روی دیوارهایش می باشد.

اثری هنری- تاریخی از یونان باستان که در ورودی ایستگاه آکروپولیس قرار دارد و در سال 2000 افتتاح شده است.

تصویر 3: ایستگاه اتنیکی آمینا، با طرحی هنری که یک پارک را شبیه سازی کرده است. افتتاح آن در سال 2000 انجام شده است.

برلین

معمار و متخصص ساخت بناهای زیبا ، آلفرد گرندار سوئدی بیش از 70 ایستگاه مترو و آسانسور زیرزمینی را در برلین طراحی کرده است. سبک کارهای اوسبک های تزیینی تا مدرنیست  سالهای 1920 تا 1930 است.

تصویر 1:ورودی ساختمان ایستگاه  "رفوربیش" که در سال 1913 توسط آلفرد گرندار ساخته شده است.

تصویر2:  ایستگاه پلتز هدلبرگر که  در سال 1913 توسط ویلهلم لتگبل ساخته شده است.

بیشتر ایستگاه های برلین توسط راینر راملر ساخته شده است.سبک های هنری و سرشار از رنگ های زیبا در سال های 1960 تا 1970 شامل طرح های هنری پاپ و پست مدرنیست می باشد.

تصویر 3: اثر راینر راملر در سال 1984. طرح پست مدرنیست در ایستگاه رافائوس اسپاندا

بیلبائو

بیشتر ایستگاه های جدید در این شهر توسط نرمن فاستر در سال 1995 طراحی شده است.

تصویر 1: ایستگاه آباندن، فراستریتو

در این تصویر سر در ورودی شیشه ایی یکی از ایستگاه های زیرزمینی مترو را داریم که طرحی از فاستر است و به همین جهت "فراستریتو" نام گرفته است.

تصویر 2: ایستگاه  باراکالدو ساخته شده در سال 2002

فاستر بر این عقیده است که "تونلی که توسط انسان از پس خروارها خاک و سنگ حفر می شود محلی ویژه و خاص است.  ساختار آن واکنشی است در برابر نیرو های طبیعت و شالوده  آن بر توان انسان صحه می گذارد.این امر باعث میشود که برای آن اهمیت بیشتری قائل باشیم نه آن که آن را با نمایی هم چون سایر بنا های  معمولی پوشش داد. یک فرد باید لمس کند که در جایی متفاوت و در زیر زمین است و برایش تجربه حسی خاص و متفاوت باشد."

براسل

شهری که به ترویج و تشویق هنر در همه ایستگاه های خود پرداخته است. 

تصویر 1: ایستگاه کامت  فلاندر.طرحی هنری از مجسمه های کوچک  در حال پرواز

تصویر2: ایستگاه کرویتون ساخته شده توسط  مارتین گایوکس

بوداپست

پایتخت مجارستان به عنوان اولین شهری بوده  که درمنطقه اروپا مترو داشته است به خود می بالد. خط اول آن به عنوان یک اثر تاریخی به ثبت رسیده است. بسیاری از ایستگاه ها و جایگاه های قدیمی باز سازی شده است و بقیه آنان که همچنان باقی هستند ارزش دیدن را دارند.

تصویر: ایستگاه هوسوک تر ساخته شده در سال 1896

دبی

مترو دبی که بسیار پیشرفته و امروزی است دارای ایستگاه زیبایی است که تلفیقی از معماری سنتی و جدید را با خود همراه کرده است.

طرح ساختمان مدل  صدف  حلزونی است و از ماهیان صدفی و دریایی امارت الهام گرفته است. این در حالی است که درون ایستگاه چهار عنصر آب ،خاک، هوا و آتش را ترسیم کرده است.

تصویر 1: تفرجگاه ایستگاه امارات

طرح های مفهومی دیگری هم هستند  که در برخی از ساختمان های عربی از تلفیقی از معماری قدیمی و جدید استفاده کرده اند که می توان از جمله آن ها به برج ویند، اریلز،الی ویز نام برد.

تصویر 2:ایستگاه الجفیلیا

تصویر 3: ایستگاه حمل و نقل خالد بن الولید ، با طرح زمینه آبی و چلچراغی به شکل ستاره دریایی

در یکی از ساختمان‌های اداری توکیو، مزرعه کوچکی ساخته شده است که در نور مصنوعی و دور از تاثیر فصول، سه بار در سال محصول می‌دهد. قرار است کارمندان این ساختمان ساعتی از روز را در این مزرعه برنج بکارند.
در کنار مزارع بودن و تماشای مزرعه‌های سبز و طلایی، معمولا تجربه لذت‌بخش و آرام‌بخشی است. اما آیا از یک مزرعه می‌توان به عنوان یک تفریح یا ساعت استراحت کاری استفاده کرد؟ آن هم نه یک مزرعه معمولی و طبیعی، بلکه یک مزرعه مصنوعی با نور مصنوعی،‌ درون ساختمان اداری! خب در این مورد باید نظر کارمندان ژاپنی را جویا شد چون عده‌ای از آن‌ها قرار است این تجربه را داشته باشند.
در یکی از ساختمان‌های اداری شهر توکیو،‌ یک مزرعه برنج به مساحت 92 مترمربع زیر نور مصنوعی،‌ فرصتی برای کارمندان این ساختمان فراهم می‌کند تا ساعتی از روز را به کار در مزرعه بگذرانند. قرار است این مزرعه،‌ با تولید حدود 50 کیلوگرم برنج، برنج مصرفی کافه‌تریایی همان ساختمان را تامین کند. در حقیقت این اقدام، می‌تواند برای کشوری که فقط نیمی از مواد غذایی مورد نیاز خود را تامین می‌کند، گامی بسیار مهم باشد.


یکی از مهم‌ترین اهداف این کار،‌ علاقمند ساختن شهرنشینان به کار در مزرعه است. همچنین این طرح به کارمندان کمک می‌کند زمانی را دور از شلوغی شهر و کار، با تجربه نزدیکی به فضای روستا بگذرانند. به علاوه قرار است در طی این برنامه، مهارت‌هایی که حتی در مناطق روستایی ژاپن هم به دست فراموشی سپرده شده‌اند،‌ از نو آموخته و تمرین شوند. چون مدت‌ها است که در اغلب مناطق روستایی این کشور، کشاورزی به ماشین‌ها سپرده شده است.
این گونه مزارع فواید دیگری هم دارند. برای مثال،‌ این مزرعه درون ساختمان است و فصل‌ها را تجربه نمی‌کند. به همین دلیل تا 3 بار در سال می‌تواند محصول بدهد. البته مقدار برنجی که در یک بار کشت از این مزرعه به دست می‌آید (حدود 50 کیلوگرم)، به اندازه مصرف سالانه یک ژاپنی هم نمی‌رسد، اما در صورت موفقیت این پروژه، سایر ‌ساختمان‌های اداری، ‌آپارتمان‌ها و برج‌های ژاپن می‌توانند در مقیاس‌های مختلف و ابعاد متفاوت، چنین مزارعی را در خود جای بدهند و شاید در آینده همین مزارع حتی بیشتر از مزارع روستایی ژاپن برنج تولید کنند.