بز کوهی سایگا
سایگا توسط IUCN جزو حیوانات در حال انقراض طبقه بندی شد. امروزه تخمین زده می‌شود که مجموعاً 50.000 سایگا وجود داشته باشند، که در کالمیکیا، سه منطقه در قزاقستان و در دو منطقه قرنطینه شده در مغولستان زندگی می‌کنند.



لاک پشت ماتا ماتا
این لاک پشت ابتدا در داخل شهر در کنار رودخانه ها و نهرهایی که دارای آب تازه با جریان ملایم هستند دیده شده است. بدن غول پیکر همراه با لاک نرم این حیوان می‌تواند در طول به رشد 6 فوت (حدود 2 متر) و در وزن به بیشتر از 100 پوند (حدود 50 کیلوگرم) برسد.
ماتاماتا در کنار نهرهایی با آبهای تیره و آرام، برکه های راکد، مرداب ها، باتلاق ها در قسمتهای شمالی بولیوی، شرق پرو، اکوادور، شرق کلمبیا، ونزوئلا، گینه، و بخشهای شمالی و مرکزی برزیل زندگی می‌کند. ماتاماتا از انواع حیوانات آبزی به شمار می‌آید، اما ترجیح می‌دهد در آبهای کم عمق زندگی کند تا راحت بتواند برای نفس کشیدن به سطح آب بیاید.



خرگوش پاتاگونیان مارا
یک حیوان جونده درشت هیکل که هم شبیه خرگوش و هم شبیه یک الاغ به نظر می‌رسد. این پاتاگونیان مارا در قسمتهای مرکزی و جنوبی آرژانتین زندگی می‌کند. ماراها در علف زارهای کم باران و بوته زارها و دشتها سکونت دارند.



جانور حشره خوار الفانت
آنها به طور وسیعی در بخشهای جنوبی آفریقا گسترده اند و اگرچه در محلهای عمومی و اجتماعی زندگی نمی کنند، ولی قادر به زندگی کردن در انواع زیستگاه های طبیعی از بیابان نامیب گرفته تا مکانهای صخره ای جنوب آفریقا و جنگل های انبوه هستند.



موش کور با بینی ستاره ای شکل
موش کور بینی ستاره ای در مناطق مرطوب نواحی پست زندگی می‌کند. از جانوران بدون مهره کوچک، حشره های آبزی، کرمها وحلزونها تغذیه می‌کند. او شناگر ماهری است و می‌تواند در قسمتهای پایینی نهرها و دریاچه ها برای یافتن غذا به جستجو بپردازد. مثل بقیه موش کورها می‌تواند تونلهای کم عمقی حفر کند؛ اغلب راه خروج این تونلها از زیر آب می‌باشد. شاخکهای حساس بینی تقریباً با یکصد هزار شاخک ریز پوشیده شده است که به غریبه ها صدمه می‌زند و با نام اندامهای Eimer شناخته می‌شوند.



اچیدنای پوزه دراز
این اچیدناها یک گروه از دو گروه پستانداران تخم گذار هستند (گروه دیگر آنها پلاتیپوسها هستند). این جوجه تیغی های پوزه دراز در گینه جدید زیاد دیده می‌شوند.

چیپس در آمریکا متولد شد. اما پدری داشت به نام سیب‌زمینی سرخ شده که اولین بار در اواخر قرن 18 به وسیله شخصی به نام "توماس جفرسون" در آمریکا معرفی شد.

در اوایل قرن 19، سیب‌زمینی سرخ شده به تدریج محبوبیت پیدا کرد تا جایی که وارد فهرست غذایی رستوران‌ها شد.

یکی از شب‌های زمستان سال 1853 در رستوران "دریاچه ماه" در ساراتوگای ایالت نیویورک شخصی همراه شام، سیب‌زمینی سرخ شده سفارش داد. پس از دریافت غذا این شخص که ظاهرا "کوریلیوس وندربیلت" نام داشت، با اعتراض به این که سیب‌زمینی‌ها خوب سرخ نشده‌اند و چندان ترد نیستند آنها را به آشپزخانه پس فرستاد.

"جورج کرام"، سرآشپز رستوران که از این انتقاد حسابی عصبانی شده بود برای تمسخر، سیب‌زمینی‌ها را به نازکی کاغذ برید، به شدت به آنها نمک زد و دوباره سرخشان کرد و محصول را به این خیال که غیرقابل خوردن است سر میز "وندربیلت" برد؛ اما دست‌پخت "کرام" به جای یک غذای بی‌مصرف، یک شاهکار از آب درآمد و به همین راحتی چیپس اختراع شد.

صاحب رستوران "دریاچه ماه" به زودی این خوراکی را وارد فهرست غذای خود کرد. چندی بعد "کرام" برای خود رستورانی باز کرد که سیب‌زمینی نازک سرخ‌ شده را به شهرت رساند. "کرام" اسم این اختراع را به یاد رستوران اول "چیپس ساراتوگا" گذاشت. (چیپس Chips جمع Chip به معنی ورقه و لایه نازک است). به این ترتیب نام چیپس به طور رسمی وارد ادبیات غذایی شد و به زودی رستوران‌های دیگر نیز شروع به عرضه آن کردند.

اما این "ویلیام تاپندون" از اهالی اوهایو بود که برای اولین بار چیپس سیب‌زمینی را از رستوران به مغازه‌های خواربار فروشی برد. در سال 1895 او فروش چیپس را به خواربار فروشی‌های محل شروع کرد و وقتی کارش گرفت، طویله‌اش را به اولین کارخانه چیپس سیب‌زمینی دنیا تبدیل کرد. کم‌کم مصرف چیپس آنقدر زیاد شد که در اولین سال‌های قرن بیستم چند شرکت و کارخانه بزرگ برای تولید انبوه آن بنا کردند.

امروزه چیپس سیب‌زمینی در شکل‌ها، مزه‌ها و مارک‌های مختلفی تولید و عرضه می‌شود که بعضی از آنها به جای ورقه‌های سیب‌زمینی از قطعه‌های ریز به هم پیوسته آن استفاده می‌کنند.

راستی فکر می‌کنید اگر در آن شب سرد، "کورپلیوس وندربیلت" مشکل‌پسند، هوس سیب‌زمینی سرخ کرده نمی‌کرد، یا "جورج کرام" آشپز انتقادپذیری نبود، جهان چند سال دیگر در انتظار چیپس باقی می‌ماند؟!