ساعت 12 شب به وقت ماست زمانی که در در لس آنجلس می شود بعد از ظهر. می خواهیم با احمد عابدزاده حرف بزنیم ، او که سه ماهی می شود در آمریکا ساکن شده تا شرایط زندگی فرزندش را آماده کند. تلفن را که بر می دارد ، انگار در زمین فوتبال است. دو ساعت بعد ، می شود قرار مان. اینجا خیلی دیروقت است اما آنجا تازه غروب شده و احمدرضا می تواند حرف بزند. این شاید نخستین گفت و گوی فوتبالی با احمدرضا عابدزاده در سال 1390 است.

رفتی آمریکا ، فوتبال بازی می کنی؟

نه بابا ، خودم که نه. فقوتبال بازی نمی کردم. رفته بودم تماشای بازی فوتبال.

تماشا؟

بله ، امیر بازی داشت. آمده بودم بازی پسرم را ببینم.

پس به سلامتی کار باشگاهش درست شده؟

هم کار باشگاهش درست شده و هم از آن مهمتر ، دانشگاهش. اسمش را در یکی از دانشگاه های معروف لس آنجلس نوشتم. اینجا قرار است بیزنس یا همان بازرگانی خودمان را بخواند. رشته پرطرفداری است در آمریکا. (با خنده می گوید) اگر شما ها بگذارید درسش را بخواند ، فکر کنم با استعدادی که دارد در این رشته موفق شود.

فوتبالش چطور؟

فوتبالش هم ردیف شده. او با تیمی در شهر قرارداد بسته که اسمش هست:Blues L.A

آبی های لس آنجلس؟ پسر احمدرضا هم از تیم آبی پوش شروع می کند فوتبالش را؟

راستش این چیزها خیلی مهم نیست. مدیر تیم ، یک ایرانی عاشق فوتبال است و حضور او باعث می شود با خیالی راحت بتوانم امیر را اینجا بسپارم و برگردم. تیم بدی هم ندارند. امسال اولین سالی است که تیم فوتبال مردان شان را راه انداختند. قبل از این در 5 سال گذشته ، تیم بانوان شان قهرمان ایالت شده و حالا امسال می خواهند تیم بانوان هم داشته باشند. این تیم یک گلر 35 ساله دارد و حالا هم امیر را گرفتند. فکر می کنم در کنار درسش ، شرایط خوبی باشد برای بازی کردن و بتواند فوتبالش را هم ادامه بدهد.

امیر قرار بود جای احمدرضا را پر کند. کم کم دارد سنش زیاد می شود ، این طور نیست؟

راستش قبلا این را می گفتم اما الان برایم مهمتر درسش است. اگر در درسش موفق شود ، می تواند فوتبالش را هم ادامه بدهد و به جاهای بزرگی برسد. امیدوارم که این اتفاق برایش بیفتد. او استعدادش را دارد.

چرا هیچ وقت از دخترت چیزی نمی گویی؟

او خودش خیلی علاقه ای ندارد که حرفی درباره موفقیت هایش بزنم اما دخترم هم یک ورزشکار حرفه ای است. تحصیلاتش را در ایتالیا پشت سر گذاشته و الان در شنا و رشته نجات غریق ، یکی از بهترین های ایران است. ولی چون خودش خیلی راغب نیست ، خیلی درباره برنامه های ورزشی اش ، چیزی نمی گویم. این ها بی خیال از فوتبال ایران چه خبر؟

پرسپولیس 3 تا زد به ذوب آهن.

آره ، بازی را دیدم . راستش نتیجه خیلی خوبی بود.

انگار انتظارش را نداشتی؟

برایم این نتیجه خیلی جالب بود . به هر حال تیم در این چند هفته خوب نتیجه نمی گرفت ولی این بازی همه را امیدوار کرد. نتیجه خیلی خوبی بود. با این برد فکر کنم مردم حسابی شاد شدند و امیدوارم که تیم در بازی های بعدی هم ، همچنان موفق باشد تا مردم را همیشه شاد ببینیم.

فکر می کنی پرسپولیس می تواند امیدی به موفقیت در لیگ داشته باشد؟ 20 درصد بینندگان 90 گفتند پرسپولیس قهرمان می شود ، یعنی دومین شانس قهرمانی بعد از سپاهان.

اگر واقع بینانه نگاه کنیم که خیلی سخت است . چون می دانید که سپاهان خیلی اختلافش با بقیه تیم ها زیاد است و پرسپولیس هم اختلاف زیادی با صدر جدول دارد. فکر کنم منطقی این باشد که سپاهان قهرمان شود اما به هر حال از نظر هواداران پرسپولیس و استقلال ، این تیم ها همیشه قهرمان هستند. راستی شنیدم استیل آذین هنوز ته جدول است. این خبر خیلی برایم تلخ است تیمی به این خوبی نباید می رفت آنجای جدول. حیف شد.

راستی می دانی کروش شد سرمربی تیم ملی؟

این قدر هم بی خبر نیستم. ایرانی های زیادی دورم هستند که علاقمند به فوتبالند . مبارک باشد. دیگر چی می خواهیم از این بهتر. کسی را برای تیم ملی آوردن که سرمربی رئال مادرید بوده ، مربی منچستر یونایتد و سرمربی پرتغال در جام جهانی. دیگر مربی بهتر از او می خواستیم. حالا البته خیلی طولی نمی کشد که خرابش کنیم. ما به این کار عادت داریم. بهتر از او چه کسی را می خواهیم که شروع شده جریان انتقاد از این مربی؟

در نبودت مراسم بزرگداشت سیروس هم برگزار شد. اولین سالی بود که احمدرضا به انزلی نرفت.

من همیشه می رفتم و امسال هم دلم واقعا آنجا بود. سیروس برای من فقط یک همبازی نبود. من با او زندگی می کردم. حتی سالی که مریض بودم هم رفتم . از مردم انزلی برای اینکه امسال نشد به مراسم بروم عذر می خواهم. راستش هر سال در کنار مردم می رفتیم سر مزار سیروس . او برای انزلی با همه فرق دارد. حیف که مسئولان ورزش هیچ وقت این جور جاها نمی روند.

نکته دردناک تر اعتراض در ورزشگاه به سیروس در یکی از بازی های لیگ بود ، آن هم در سالگرد درگذشتش

علیه سیروس قایقران؟ حتما او راتشویقش کردند. باورم نمی شود کسی علیه سیروس شعار بدهد. حتما اشتباه شنیدند. مگر می شود؟ او را همه مردم ایران دوستش دارند. من که این حرف ها باورم نمی شود. مگر می شود علیه او شعار داد.

راستش شنیدم مسعود استیلی فوت کرده و می خواهم به حمید و خانواده استیلی هم تسلیت بگویم. ماجرای علی آقای پروین را هم که شما گفتید و حالم گرفته شد. امیدوارم ، او هرچه زودتر سلامتش را بدست اورد. همین طور ناصرخان حجازی.

راستی کی بر می گردی؟

منتظرم مشکل سن قانونی امیر حل شود. امیر 6 اردیبهشت 18 سالش تمام می شود. تا 18 سالش نشود، نمی تواند رانندگی کند. من ماندم تا مشکل گواهینامه اش را هم حل کند و بعد برگردد